NARODOWE ŚWIĘTO NIEPODLEGŁOŚCI

Tradycyjnie już w dniu 11 listopada obchodzić będziemy Narodowe Święto Niepodległości, Ustanowione oficjalnie w 1937 r., od 1939 r. nie było obchodzone, ponownie przywrócone zostało w 1989 r. Upamiętnia odzyskanie przez Polskę w 1918 r. niepodległości po 123 latach niewoli narodowej.
Data 11 listopada jest symboliczna. Tego dnia w lasku Compiègne pod Paryżem podpisany został rozejm kończący działania wojenne I wojny światowej, pieczętujący ostateczną klęskę Niemiec. Już wcześniej z wojny wycofały się Austro – Węgry oraz objęta rewolucją Rosja. Przestały istnieć państwa, które wykreśliły Polskę z map Europy i przez 123 lata wszelkimi sposobami usiłowały zlikwidować naród polski. Spełniły się nadzieje kilku pokoleń marzących o wolności, walczących o niepodległość w kolejnych zrywach powstańczych i podejmujących różnorodne działania w celu podtrzymania polskości i przeciwstawienia się nasilającej się stale rusyfikacji i germanizacji. Dzień 11 listopada był ziszczeniem tych wszystkich dążeń, pragnień i snów.
W przeddzień – 10 listopada – do Warszawy przybył zwolniony z internowania Józef Piłsudski. Jemu podporządkowały się tworzone samorzutnie lokalne ośrodki polskie. Działająca w Warszawie Rada Regencyjna przekazała Piłsudskiemu władzę wojskową a kilka dni później całość spraw ustanawiając go Naczelnikiem Państwa Polskiego. W tym czasie trwało już w różnych częściach Polski rozbrajanie wojsk okupacyjnych i ustanawianie lokalnych władz. Rozpoczynał się trudny i skomplikowany czas organizacji państwa – scalania terytoriów będących na przestrzeni 123 lat w zależności od trzech obcych mocarstw. Od pierwszych dni niepodległości toczono walkę polityczną i militarną o granice, równocześnie wypracowywano podstawy ustrojowo – prawne i ekonomiczne. Nie dysponując własną wykształconą i przygotowaną kadrą – to było kolejne zadanie stojące przed władzą – wykorzystując zapał i entuzjazm tysięcy ochotników podjęto jednak trud organizowania od podstaw dosłownie wszystkiego: każdej dziedziny życia politycznego, gospodarczego, finansowego, prawnego, społecznego i kulturalnego.
Niepodległość trwała zaledwie dwadzieścia lat. Przez ten czas odbudowano kraj z ogromnych zniszczeń I wojny światowej, udało się doprowadzić do powiązania ze sobą poszczególnych regionów, podjęto szereg znaczących inwestycji z największymi, jak port i miasto Gdynia, czy Centralny Okręg Przemysłowy. Wprowadzono reformę walutową a złoty polski stał się jedną z najbardziej stabilnych walut w ówczesnym świecie. Stworzono własny system prawny. Zreformowano szkolnictwo, wprowadzając konsekwentnie jednolity system wychowawczy, co tak pięknie sprawdziło się w latach kolejnej wojny i okupacji. Nie starczyło czasu na wszystko. Sytuacja wewnętrzna a przede wszystkim międzynarodowa nie pozwoliła jednak dłużej cieszyć się wolnością.
Samo Święto Niepodległości choć oficjalnie uznane zostało dopiero w latach 30. to jednak celebrowane było od 1920 r. Obchodzono je wyjątkowo uroczyście. Przez ulice miast przechodziły defilady wojskowe, odbierane przez polskie władze, w tym również samego marszałka Józefa Piłsudskiego. Odbywały się nabożeństwa, akademie, capstrzyki wojskowe, spotkania z weteranami.
Powrócono do tej tradycji po przemianach ustrojowych w 1989 r. Co roku spotykamy się by przypominać tamten czas i wydarzenia, by oddawać hołd bohaterom walczącym o wolność, by publicznie manifestować swą radość z Niepodległej. Nie powinno nas zabraknąć także teraz .Szczególnie dzisiaj: w świecie, w którym tyle jest konfliktów i napięć, gdzie tak łatwo odbiera się ludziom swobody i wolność, narzucając własną wolę, mając przed oczami zwłaszcza to co dzieje się obok nas – na Ukrainie – powinniśmy pamiętać o historii naszych zmagań o niepodległość i o tych wszystkich, którzy na przestrzeni minionych stuleci walczyli, przelewali swa krew a często też oddawali życie, by Polska była wolna. Oddajmy im hołd, niech na ich grobach na naszym lubartowskim cmentarzu w tym dniu zapłoną znicze naszej pamięci i szacunku. Niech data 11 listopada stanie się dla nas wszystkich dniem radości i dumy.
(es)