Od „Widzącego z Lublina” po studium zbrodni

Wycieczkę dydaktyczną 26 marca zaplanowano dla uczniów klasy: I a, I h i I g z II Liceum Ogólnokształcącego, im. Piotra Firleja w Lubartowie. Celem wyjazdu były: Szlak Pamięci Żydów Lubelskich oraz spektakl „Makbet” W. Szekspira w teatrze im. J. Osterwy.

 Zwiedzanie miejsc związanych z kulturą żydowską otworzyły dwa cmentarze: ten z 1541 roku, jeden z najstarszych w Polsce, na którym jest pochowany Widzący z Lublina Jakub Icchak Horowitz – Szternfeld, chasydzki rabin, cadyk, przywódca ruchu chasydzkiego, kabalista i filozof, dla którego przyjeżdżają tu pielgrzymki Żydów z całego świata. Drugi zwany Nowym cmentarzem żydowskim został założony w 1829 roku. Na cmentarzu m.in. znajduje się Izba Pamięci połączona z małą czynną bożnicą, w której modły odbywają się kilka razy do roku podczas przyjazdów grup żydowskich z Izraela i USA. Kolejnymi miejscami na mapie przemarszu były: Jeszywas Chachmej Lublin założona przez rabina Majera Jehudę Szapirę w 1930 roku, była największą uczelnią talmudyczną na świecie; Synagoga Chewra Nosim; Synagoga Maharszala zwana Wielką nieistniejąca obecnie, największa synagoga, która znajdowała się w Lublinie, na północnym zboczu wzgórza zamkowego, przy również nieistniejącej ulicy Jatecznej 3. Była najstarszym znanym obiektem w Polsce posiadającym bimę czterofilarową. Wraz z synagogą Maharama i Szywe Kryjem wchodziła w skład kompleksu synagogalnego na Podzamczu; Brama Grodzka zwana była także Bramą Żydowską, ponieważ była przejściem pomiędzy Starym Miastem, a dzielnicą żydowską. Wędrówkę skończyli tam, gdzie stał od zawsze Pomnik Ofiar Getta, został on przeniesiony w inne miejsce Lublina. W Teatrze Osterwy obejrzeli opowieść o zbrodni i zbrodniarzu. Leszek Mądzik, wielki eksperymentator teatru tak napisał o zamyśle, który udało mu się w 100% zrealizować: „Nie interesuje mnie „Makbet” w kategorii samego odczytywania tekstu (…) przede wszystkim szukam obrazu (…) Chcę, żeby spektakl popłynął obrazami, które mają zdolność ruchu, dynamikę. To będzie „Makbet”: żywiołowy, pulsujący, rytmiczny, wręcz narkotyczny, w nasileniu emocji związanych z zazdrością, żądzą władzy, miłością, strachem. Przedstawienie wciągnie widza wprost z ulicy a siły zła już od progu rozpoczną swój opętańczy taniec”. Opiekę nad młodzieżą sprawowali nauczyciele: Krystyna Mazurek, Agnieszka Opolska oraz Radosław Borzęcki.

 Materiał: II LO w Lubartowie

            .